Na ruim twee en een half uur vliegen boven de oceaan vraagt Kanjer zich af hoe lang de vlucht nog gaat duren. Voor de zoveelste keer kijkt hij op zijn stopwatch en daarna naar buiten. De stoelriemen zitten nog altijd vastgesnoerd vanwege heftige turbulentie. Soms lijkt de 737-800 wel een speelbal van de natuur en de aanwezige kleine kinderen op de vlucht reageren telkens met gelach als het toestel begint te schudden.
Dan ineens begint de gezagvoerder te spreken door de luidsprekers. Meteen voel ik dat er stront aan de knikker is. “We kunnen niet landen op onze bestemming vanwege het gebrek aan zicht in combinatie met harde wind. Het is ineens muisstil in het vliegtuig en iedereen kijkt gespannen voor zich uit. Kanjer sluit zijn ogen en gaat gelukkig rustig slapen.
Ruim een uur blijven we doorvliegen en de turbulentie is zo nu en dan heftig te noemen. Wederom spreekt de piloot en dit keer zegt hij dat we doorvliegen naar santa Maria om daar te tanken. Net na dat hij dat gezegd heeft zie hoor ik een keiharde knal en zie ik een flits voor in het vliegtuig. Hierdoor wordt het nog stiller in het vliegtuig en degene die het zelfde zagen als ik denken nu echt dat hun laatste uur geslagen is.
Elk geluidje van de motor, geklapper van een loszittende bagageklep is nu ineens verdacht. “Dat was waarschijnlijk bliksem”, zegt het boze oog die rustig naast mij voor haar uitkijkt. Tien minuten later landen we op santa Maria, een eilandje dat zo klein is dat er normaal niet van deze bakbeesten landen. De landing is echt spannend en de piloot moet alle zeilen bijzetten om op tijd te kunnen remmen.
Kanjer is inmiddels wakker en blij dat we er zijn. “Dit is een ander eiland lieverd”, zeg ik waarna hij op zijn klokje kijkt en zijn hoofd schudt. “Vier uur al onderweg”, mompelt hij. We mogen het vliegtuig niet verlaten en na een klein uurtje is hij weer volgetankt en besluit de piloot weer een poging te wagen. “We gonna leave thuis place as soon as possible”, brult hij.
Net binnen de vijf uur landen we met een harde klap op het vliegveld van Sao Miguel. Ruim twee keer de normale vluchtduur, maar wel ongeschonden. De piloot krijgt een luid applaus van iedereen sommige besluiten zelfs een staande ovatie te geven aan deze held die voor veiligheid koos in plaats van snelheid. Hulde voor #Ryanair, wat mij betreft mogen ze hun personeel een flinke bonus geven.
Bij de band waar onze bagage aankomt is het weer dringen geblazen, iedereen wil zo dicht mogelijk bij de band staan om dat ze denken dat het dan sneller gaat, eigenlijk zoals altijd.
vester71 